Jak lądować z bocznym wiatrem?

Gdy pas jest wąski i nie da się zmienić kierunku podejścia tak, by podchodzić pod wiatr trzeba podchodzić do lądowania z bocznym wiatrem. W takim manewrze można na dwa sposoby zapobiegać znoszeniu szybowca z osi pasa.

Po pierwsze można utrzymywać ześlizg (nakierunkowy) z nosem szybowca utrzymanym cały czas w tym samym kierunku, w osi podejścia(podprowadzenia). Pilot najpierw przechyla drążek w stronę wiatru, co powoduje, że szybowiec ślizga się obniżonym skrzydłem pod wiatr a potem odpowiednio do wielkości przechylenia, sterem kierunku zapobiega skręcaniu szybowca w stronę ześlizgu. Nos szybowca cały czas jest w osi podejścia.

Szybowiec jest tak skonstruowany, że przy bocznym ślizgu statecznik pionowy będzie obracał go tak, by ustawić kadłub w osi napływu strug powietrza i trzeba temu zapobiegać. Stery są skrzyżowane. Przy przechyleniu w prawo, ślizgu w prawo pilot wciska lewą nogę. I odwrotnie. Przy ziemi trzeba zmniejszyć przechylenie by nie zaczepić końcówką skrzydła o ziemie. Jeżeli szybowiec do tego momentu przesuwał się prosto, dzięki swojej bezwładności przez kilka sekund wytrzymania powinien dalej tak lecieć co pozwoli na przyziemienie bez trawersu. Pilot obserwuje kierunek przesuwania się podłoża i gdy stwierdzi, że jednak trawa podsuwa się z którejś strony musi wcisnąć ster kierunku i skierować nos o kilka stopni w stronę z której podsuwa się podłoże by kółeczko zetknęło się z podłożem w osi obrotu.

( W mądrych książkach wyróżnia się jeszcze ślizg kierunkowy, nazwa bardzo podobna, który raczej służy do wytracania wysokości gdy nie ma bocznego wiatru. Różnica polega na tym, że nie chcemy zmienić linii podejścia, nie chcemy przesuwać się w bok a jedynie wytracić wysokość, więc najpierw obracamy szybowiec sterem kierunku, a potem obniżamy końcówkę skrzydła w stronę progu pasa, tak, że szybowiec wytraca więcej wysokości, ale nadal leci tym samym torem w stronę pasa. Oś kadłuba zmienia swoje położenie.)